Tweet
Below are two letters sent by Gorgi Pulevski during the end of the 1870's. They are addressed to the Badzovic brothers, the first to Kuzman, and the second to Despot. Pulevski writes in a Macedonian dialect but some of the vocabulary displays influence from other Slavic languages. This aside, his Macedonian sentiments are clear, as is his discontent with the Bulgarians, and Macedonians that were working against the Macedonian cause by supporting the Bulgarians.
These are very rare and interesting letters, that were sent around the time of the Russo-Turkish war and the Kresna Uprising. They were cited in the book "Gorgi Pulevski, Izbrani Tekstovi - Nasha Kniga, Skopje, 1985."
Letter 1, 7th December, 1876
Either we will all die or we will re-commence the empire of Alexander of Macedon.
Letter 2, 8th January, 1879
....I still believed in why we had departed to fight for Macedonia. And not only me, but we all believed and were ready to die, either liberty or death, third there was none.
Gorgi Pulevski was a Macedonian and a true warrior-poet, in every sense of the word, a legendary Macedonian figure during the rise of 19th century nationalism in the Balkans.
These are very rare and interesting letters, that were sent around the time of the Russo-Turkish war and the Kresna Uprising. They were cited in the book "Gorgi Pulevski, Izbrani Tekstovi - Nasha Kniga, Skopje, 1985."
Letter 1, 7th December, 1876
Драги ми пријателе Козмане,
Както разбрах од дјаду Натанаил, си му писал на 26-ого ноемврија и си искажал желанија да сме приели богом благословено и народом избавително дело. И јас у тој мах оставих службата ми и пријах под старос народното своето претпријатие. Распратих посланија по све слободни краеви српских и собрах људје и тргнах тука.
Кугато пристигнах сос четоју, кроз солзи рекох: О судбино божјо, зар ушче не се раскидају ланци петсто годишњи кои тижди нашиот народ маќедонски! Зар ушче је кљатва Адамова на македонског народа?
А Македонци вкусихом дух слободе, зато е всеки од нас решен умрети за чес и златну слободу, отколи живет ув ропство и азијатско тиранство. Нам е св. Отац задача и од бога и од људје: 1) Љубов, 2) Слога и 3) Единство. Зато, ако мислиш, возми четују и ела, време е!
Сос бога напрет, напролет одимо на Турском сви синове славомакедонски. Или вси ќе измреемо или ќе го издигнемо царството на Александар Маќедонски. Ево, ти пишем на руки и, ако си на умут и имаш воља, дојди!
Както разбрах од дјаду Натанаил, си му писал на 26-ого ноемврија и си искажал желанија да сме приели богом благословено и народом избавително дело. И јас у тој мах оставих службата ми и пријах под старос народното своето претпријатие. Распратих посланија по све слободни краеви српских и собрах људје и тргнах тука.
Кугато пристигнах сос четоју, кроз солзи рекох: О судбино божјо, зар ушче не се раскидају ланци петсто годишњи кои тижди нашиот народ маќедонски! Зар ушче је кљатва Адамова на македонског народа?
А Македонци вкусихом дух слободе, зато е всеки од нас решен умрети за чес и златну слободу, отколи живет ув ропство и азијатско тиранство. Нам е св. Отац задача и од бога и од људје: 1) Љубов, 2) Слога и 3) Единство. Зато, ако мислиш, возми четују и ела, време е!
Сос бога напрет, напролет одимо на Турском сви синове славомакедонски. Или вси ќе измреемо или ќе го издигнемо царството на Александар Маќедонски. Ево, ти пишем на руки и, ако си на умут и имаш воља, дојди!
Letter 2, 8th January, 1879
Предрагиј ми Деспоте,
Преди еден месец видох писмо ут твојот брат Кузман и му писах да дојде тука и да собери колку може поголема чета. Тогиз, кога му писах, азе ошче верувах за ошчо сме тргнати да се биеме за Маќедонијата. И не само азе, туку всите верувахме и бехме готови да мрееме: или слобода или смрт, трето нема. Ама не било така. Едно мислел волкот, а друго увчарот.
Неколку дена напрет дјаду владика Натанаил ми даде едно твое писмо. Прочитах го. Ти писуеш, Деспоте, како искаш добруволец и ветиш 1000-2000 добруволци. Тоа јет убаво и преубаво. Ама азе ќе ти речам да не идеш сос луѓе ваму, јер овде има нешто лошо. Ту Болгарите се подигравеат сос нас и вртат вода на своја вуденица заедно сос црнокапецот Натанаила, куј што е Маќедонец, ама повеќе тегли на болгарско.
Да ти кажем, еве сос чети чекаме толкоз време да врвим ув Турско и се биеме за нашата свобода, ама не поштает. Кладоја огон и сега искат поеќе тревога пред Јевропа. Еве, мојте војници се растурају полека, а и азе немат зошто да чекам.
Ако вистина имаш 1000 до 2000 добруволци, моли серпската влада да помогнит, есапам почовечни сет. Тугаш и јазе сос чета ќе дојда, а и другите чети ќе кренит и вси заедно да удрим на Турчин ут север.
Писмово мое не го давај никому, да не го најдит црнокапецот Натанаил.
Јави ми да зема со време мерки!
Преди еден месец видох писмо ут твојот брат Кузман и му писах да дојде тука и да собери колку може поголема чета. Тогиз, кога му писах, азе ошче верувах за ошчо сме тргнати да се биеме за Маќедонијата. И не само азе, туку всите верувахме и бехме готови да мрееме: или слобода или смрт, трето нема. Ама не било така. Едно мислел волкот, а друго увчарот.
Неколку дена напрет дјаду владика Натанаил ми даде едно твое писмо. Прочитах го. Ти писуеш, Деспоте, како искаш добруволец и ветиш 1000-2000 добруволци. Тоа јет убаво и преубаво. Ама азе ќе ти речам да не идеш сос луѓе ваму, јер овде има нешто лошо. Ту Болгарите се подигравеат сос нас и вртат вода на своја вуденица заедно сос црнокапецот Натанаила, куј што е Маќедонец, ама повеќе тегли на болгарско.
Да ти кажем, еве сос чети чекаме толкоз време да врвим ув Турско и се биеме за нашата свобода, ама не поштает. Кладоја огон и сега искат поеќе тревога пред Јевропа. Еве, мојте војници се растурају полека, а и азе немат зошто да чекам.
Ако вистина имаш 1000 до 2000 добруволци, моли серпската влада да помогнит, есапам почовечни сет. Тугаш и јазе сос чета ќе дојда, а и другите чети ќе кренит и вси заедно да удрим на Турчин ут север.
Писмово мое не го давај никому, да не го најдит црнокапецот Натанаил.
Јави ми да зема со време мерки!
Gorgi Pulevski was a Macedonian and a true warrior-poet, in every sense of the word, a legendary Macedonian figure during the rise of 19th century nationalism in the Balkans.
Comment