ВИСТИНАТА ЗА МАКЕДОНСКОТО УЧИЛИШТЕ ВО ВРНИЦА, ГОЛО БРДО
"Кога јас почнав да одам на училиште во учебната 1943-1944 година учителка беше Паулина Прендуши од Скадар. Јас со моите врсници Славко Нина, Петко Мазнику и Теофил Никола како и другите деца не знаевме ниту еден збор на албански јазик и на учителката му беше многу тешко да не разбери и да комуницира со нас. Со цел да не принудеше што побрзо да научиме албански јазик, таа одбра еден оригинален начин, но за нас доста непријатен. Имено на една даска нацрта едно магаре и под него напиша “јас сум магаре”. Кога ќе не слушнеше да збориме на македонски јазик, го ставаше “магарето” на нашиот грб и ние плачевме од срам затоa што со нас се подбиваа возрасните".
"Кога јас почнав да одам на училиште во учебната 1943-1944 година учителка беше Паулина Прендуши од Скадар. Јас со моите врсници Славко Нина, Петко Мазнику и Теофил Никола како и другите деца не знаевме ниту еден збор на албански јазик и на учителката му беше многу тешко да не разбери и да комуницира со нас. Со цел да не принудеше што побрзо да научиме албански јазик, таа одбра еден оригинален начин, но за нас доста непријатен. Имено на една даска нацрта едно магаре и под него напиша “јас сум магаре”. Кога ќе не слушнеше да збориме на македонски јазик, го ставаше “магарето” на нашиот грб и ние плачевме од срам затоa што со нас се подбиваа возрасните".
Comment